Urodził się 6 stycznia 1898 w Warszawie w rodzinie inteligenckiej. W młodości przebywał na zesłaniu na Syberii. Jako podany carski powołany zostatał przed 1920 rokiem do Armii Rosyjskiej, skąd zdezerterował, został jednak ujęty i zesłany na Syberię.

Ukończył Centralny Instytut Wychowania Fizycznego. Był nauczycielem wychowania fizycznego Liceum Krzemienieckiego.

We wrześniu 1939 roku zgłosił się ochotniczo do komendy Garnizonu Krzemienieckiego. 21 września przekroczył granicę polsko-węgierską i został internowany. W kwietniu 1940 roku przedostał się do Francji, gdzie został skierowany do Rezerwowego Obozu Wyszkolenia Oficerów (ROWO) w Camp de Coëtquidan i w Pléneuf-Val-André. W czerwcu 1940 roku dostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie służył kolejno w 3 kompanii 17 batalionu kadrowego strzelców 7. Brygady Kadrowej Strzelców, w załodze pociągu pancernego "C", 4 Brygadzie Kadrowej Strzelców i w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej.

Po przeszkoleniu konspiracyjnym "Cichociemnych" został zaprzysiężony 7 kwietnia 1942 roku i przeniesiony do Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza.. Zrzutu dokonano w nocy z 3 na 4 września 1942 roku w ramach operacji "Measles". W tej samej ekipie zostali zrzuceni również: ppor. Jan Grycz "Dziadzio", por. Wincenty Michalczewski "Mir", por. Kazimierz Smolski "Sosna", kpt. Wacław Zaorski "Ryba" i mjr Wiktor Zarembiński "Zrąb".

Po skoku Kozłowski otrzymał przydział do Oddziału I Organizacyjnego Komendy Głównej Armii Krajowej na stanowisko szefa Wydziału Techniczno-Legalizacyjnego ("Park", "Leta", "Izba"). Stanowisko szefa Wydziału objął w grudniu 1942 roku. W lipcu 1943 roku został oddelegowany do Delegatury Rządu na Kraj na stanowisko zastępcy Delegata Rządu na Wołyń z miejscem postoju w Kowlu. Do późnego lata 1943 roku pełnił obowiązki Delegata w Okręgowej Delegaturze Rządu na Wołyń. W skład Wołyńskiej Okręgowej Delegatury wchodziły: wydział bezpieczeństwa i samoobrony; komenda Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa (PKB) i samoobrony; wydział oświaty i kultury; wydział propagandy; inspektor łączności. We wszystkich powiatach utworzono inspektoraty Delegatury.

Na początku 1944 roku Julian Kozłowski został aresztowany przez Niemców. Udało mu się zbiec z obozu w Kowlu i wrócić do Warszawy.

Po wybuchu powstania warszawskiego znalazł się w Rejonie 5 "Oaza" Obwodu Mokotów AK. Od 18 sierpnia dowodził 1 kompanią (Batalionu "Oaza"). W nocy z 18 na 19 sierpnia 1944 roku dowodził oddziałem uderzającym na pałac w Wilanowie. Poległ w trakcie akcji w bramie wjazdowej na teren pałacu.

Został pochowany w Warszawie.

Odznaczony
Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari
Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy - pośmiertnie
Srebrnym Krzyżem Zasługi
Medalem za Długoletnią Służbę.

W lewej nawie kościoła św. Jacka przy ul. Freta w Warszawie odsłonięto w 1980 roku tablicę z nazwiskiem Juliana Kozłowskiego. Upamiętniono również jego miejsce śmierci.

Robert Springwald